32.Harry - część 3

Jak obiecałam to jest!
Ostatnia część jest dedykowana Jinny  ;D
I chciałam przeprosić gdyż zniszczyłam końcówkę, na całego... :( Pisanie Happy End'ów mi nie idzie :(
No cóż, ale macie ostatnią część mam nadzieje, że się spodoba :)
Nie żebym chciała się upominać, ale liczę na komentarze ;)
_________________________________________________
-Nie! Nie, nie. Wyjdź.-wskazałaś na drzwi.- Nie chce Cię widzieć.
-Ej,ja tylko przyniosłem Ci to.-podał Ci twój sweter.
-Dobra, możesz już iść. Po za tym El mogła mi go oddać, więc co chcesz?
-A niby co miałbym chcieć. Chciałem się przywitać.
-Naprawdę Harry. Nie mam  pojęcia czego chcesz, ty uwielbiasz dręczyć  ludzi. Pokazywać jacy są słabi, jaki jesteś wielki, a oni mali. Uwielbiasz to robić więc o co chodzi powiedz i wyjdź stąd. I zniknij raz na zawsze.-mówiłaś to wszystko próbując powstrzymać emocje.
-Naprawdę tak myślisz?-był zdziwiony, może lekko przerażony, nie spodziewał się, że tak o nim myślisz.
-Tak, jesteś wstrętnym chłopcem, który jak tylko dostanie zabawkę chcę następną.
-O tak, ale jakby nie ten chłopiec….
-To co, no co….?!-powiedziałaś kpiąc.-Jesteś skończonym samolubem, czy kiedy kolwiek zastanowiłeś się jak ja się czuje! Kiedy kolwiek!? Nienawidzę Cię, nienawidzę!
-Ja Ciebie też.-powiedział Ci to prosto w twarz, a ty głupia miałaś nadzieję, że da się to naprawić, miałaś zeszklone oczy, nie panowałaś nad tym łzy znów popłynęły oparłaś się o ścianę i spoglądnęłaś na niego. Czemu on płakała czemu?
-Co, żal Ci się zrobiło? Och daruj sobie.-ruszyłaś naprzód lecz on przyparł Cię do ściany i pocałował.- Co ty sobie wyobrażasz?
-No właśnie, do niedawno tylko sobie to wyobrażałem.- spojrzałaś na niego jak na idiotę, którym w sumie był.-Ty naprawdę nic nie rozumiesz.
-Przykro mi, ale nie ogarniam twojego chorego rozumowania.-wzruszyłaś ramionami i wskazałaś mu drzwi.
-Naprawdę nie chcesz wiedzieć czemu to zrobiłem. Chce tylko Ci wyjaśnić, tym razem wybór należy do Ciebie.
-Mów.
-To nie był mój pomysł, ale w jakiś sposób się do tego przyczyniłem. Przyszła do mnie jakaś babka z marketingu  i powiedziała, że jeśli moja kariera ma się rozwijać, musze być sam. Myślałem, że oszalała, ale potem powiedziała, że to wszystko co się wokół mnie dzieje, dotyka też Ciebie, fanki, fotoreporterzy nie miała byś normalnego życia. Myślałem, że tak będzie lepiej dla Ciebie. Nie mogłem Ci tego powiedzieć w twarz, że Cię nie kocham, nie mogłem patrzeć na twoje łzy. Nie mogłem patrzyć na siebie.
-To nie zmienia faktu, że mnie skrzywdziłeś.
-Wiem, ale nie ma dla nas żadnej szansy?-chwycił twoją dłoń.
-Nie wiem.-podeszłaś do okna i dotknęłaś swoich ust nadal miałaś na nich jego smak, przecież tego chciałaś. On nie był temu winien chyba, no właśnie chyba.- Chyba oszalałam. –przyciągnęłaś go do siebie i pocałowałaś.